Η λίστα ιστολογίων μου

Σάββατο 25 Απριλίου 2009

ΚΡΑΥΓΑΛΕΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Του Ματζίρη Κωνσταντίνου, δασκάλου

Ήταν η ενδεκάτη πρωινή ώρα της 21ης Απριλίου (ιστορική σύμπτωση) , όταν αποφασίσαμε να κάνουμε έναν ψυχαγωγικό περίπατο με τον πατέρα μου στο πάρκο έναντι του Πανθεσσαλικού σταδίου , μια βόλτα ασυνήθιστη παρόλο που μένουμε στη Νέα Ιωνία , ίσως γιατί δεν υπήρχαν και τα ανάλογα αισθητικά κυρίως κίνητρα για να το επιδιώξουμε ως τώρα.

Μέχρι στιγμής οι βόλτες μας ήταν στο Πολιτιστικό –Ψυχαγωγικό άλσος 'Ανδρέα Βαλαχή' (το γνωστό ελικοδρόμιο), όπου πολύς κόσμος του πολεοδομικού συγκροτήματος Βόλου-Ν.Ιωνίας (κι όχι μόνο) περνά τις ελεύθερες ώρες του . Ένα πάρκο που παρ’ όλες τις δυσκολίες συντήρησής του το μεγαλύτερο τμήμα του πέραν του ότι έχει αξιοποιηθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα συντηρείται και διατηρείται καθαρό. Εκεί υπάρχουν χώροι αθλοπαιδιών , καφετέριες , παιδικές χαρές, παγκάκια σε καίρια σημεία, πολιτιστικό-ψυχαγωγικό κέντρο, το ωδείο της πόλης, το ανοικτό θέατρο , συστάδες δέντρων που σου προσφέρουν αισθητική απόλαυση με λίγα μελανά σημεία , όπως για παράδειγμα η επί καιρό άσχημη εικόνα που παρουσιάζει η γνωστή λίμνη με τις πάπιες κ.ά. Το γενικότερο αισθητικό αποτέλεσμα , βέβαια, σε σχέση πάντα με τις δυνατότητες του δήμου είναι αρκετά ικανοποιητικό.

Για να επανέλθω στο έτερον πάρκο , το οποίο τυχαίνει να χωρίζεται στην ουσία από τον κεντρικό δρόμο της οδού Δοξοπούλου, νιώσαμε ότι βρισκόμασταν σε έναν άλλο τόπο, ξένο προς αυτόν που έχουμε αγαπήσει και μόνο λίγα μέτρα πιο πέρα.

Συγκεκριμένα μόλις περάσαμε τα αθλητικά κέντρα, τα γήπεδα τένις , το δημοτικό Κολυμβητήριο 'Βασίλης Πολύμερος 'και το κλειστό Γυμναστήριο βρεθήκαμε μπροστά σε μια άλλη πραγματικότητα, που μας απογοήτεψε οικτρά . Είδαμε ότι το εν λόγω πάρκο , που εν τη γενέσει του το Καλοκαίρι του 2004 , τη χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων , είχε δημιουργηθεί με μεράκι και με τις καλύτερες προοπτικές σήμερα να αποτελεί κυριολεκτικά χώρο πράσινης χωματερής. Δέντρα , που τα πνίγουν τα αγριόχορτα, σκουπίδια πεταμένα εδώ κι εκεί (άραγε από πότε έχει να καθαρισθεί ο χώρος και να μαζευτούν τα σκουπίδια;), μεταλλικά καλάθια σκουπιδιών ριγμένα σε απίθανα σημεία (όπως μαρτυρούν άλλωστε και οι εικόνες), που με έκαναν να αισθανθώ ότι ζω σε τριτοκοσμικό χώρο κι αυτά λίγα βήματα μακριά απ’ το σπίτι μου!

Τα κτήρια των Ολυμπιακών αγώνων, όπως ο ξενώνας των αθλητών, είναι καταστραμμένα και προκαλούν δυσωδία στο πέρασμά σου απ’ τους απρόσκλητους και ασύδοτους καταστροφείς. Αυτοκίνητα που σπάνια περνούν απ’ τους παρακείμενους δρόμους να γκαζώνουν επικίνδυνα και το κυριότερο δεν υπήρχε ούτε ένα παγκάκι , για να καθίσει ο καταπονημένος πατέρας μου, που είχε εξαντληθεί απ’ το συνεχές περπάτημα. Ούτε μια όαση στιγμιαίας ξεκούρασης .Το αποτέλεσμα μια σκέτη ταλαιπωρία. Κι αυτά μόλις 4-5 χρόνια απ’ τη στιγμή που έδειχνε ότι θα γινόταν ένας άλλος πράσινος πνεύμονας στην περιοχή.

Όπως είναι κατανοητό χρειάζεται όλοι μας , ως απλοί πολίτες να είμαστε υπεύθυνοι και ευσυνείδητοι ,εμείς πρώτα-πρώτα, σχετικά με το δημόσιο πλούτο , που μας περιβάλλει και μάλιστα όταν μιλάμε για πράσινη ανάπτυξη, να προσέχουμε αυτά που με τόσο κόπο και μεράκι (θέλω να πιστεύω) δημιουργούνται και να τα προστατεύουμε. Έπειτα σίγουρα η κάθε δημοτική αρχή οφείλει να διαφυλάξει με το όποιο κόστος ό, τι δημιουργείται με το υστέρημα των πολιτών. Αλλά δυστυχώς αποδεικνύεται αυτό που μου έμαθαν στο σχολείο , όταν ήμουν μαθητής και το επαναλαμβάνω ως δάσκαλος ότι είναι τελικά πιο δύσκολο να συντηρήσεις κάτι παρά να τ’ αποκτήσεις.

Με την ελπίδα ότι θα αφουγκραστούν κάποιοι ιθύνοντες τις ανησυχίες αυτές , που δεν είναι πιστεύω μόνο δικές μου, θα σπεύσουν να τακτοποιήσουν το χώρο και με τις ανάλογες παρεμβάσεις να τον αποκαταστήσουν και να δημιουργήσουν έναν άλλο πνεύμονα , που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος μου. Άλλωστε γίνονται τελευταία σεμινάρια για την πράσινη ανάπτυξη και τη δημιουργία πρασίνου , που θα ευνοήσουν το μικροκλίμα αυτής της περιοχής ,που ήδη δέχεται σταδιακή οικιστική ανάπτυξη .

Στόχος μου είναι οι επισημάνσεις αυτές να μας ευαισθητοποιήσουν όλους και να δείξουμε την πραγματική μας αγάπη σ’ αυτόν τον ιστορικό χώρο κι όχι να τον θυμόμαστε μόνο σε περιόδους μεγάλων αθλητικών γεγονότων, όπως οι Ολυμπιακοί, οι Ευρωπαϊκοί και σε λίγα χρόνια οι Μεσογειακοί αγώνες. Μέχρι τότε θα συνεχίσω να κάνω περίπατο με τον πατέρα μου και με την οικογένειά μου στο πάρκο 'Ανδρέα Βαλαχή' αναμένοντας τις όποιες θετικές παρεμβάσεις στο άλλο πάρκο, που αν του έχει δοθεί κάποιο όνομα και δεν το γνωρίζω συγχωρήστε με!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: