Η λίστα ιστολογίων μου

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012


Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ τάξης του 11ου Δημοτικού Σχολείου Ν. Ιωνίας Βόλου, την Παρασκευή 30 Μαρτίου, αναβίωσαν  τα χελιδονίσματα, ένα  έθιμο με ρίζες στην αρχαιότητα. Οι χαρούμενες φωνές των παιδιών έφεραν το μήνυμα της άνοιξης σε καταστηματάρχες της οδού Μαιάνδρου, καθώς και στον Αντιδήμαρχο της Δημοτικής Ενότητας της Ν. Ιωνίας.

Το τέλος του χειμώνα και τον ερχομό των χελιδονιών γιόρταζαν τα παιδιά από την αρχαιότητα με τα «χελιδονίσματα».
Στα πρώτα βυζαντινά χρόνια το ελληνικό έθιμο της χελιδόνας θεωρήθηκε ειδωλολατρικό και στην αρχή απαγορεύτηκε από την εκκλησία. Υπάρχουν όμως μαρτυρίες πως τα παιδιά συνέχισαν το έθιμο και μερικές φορές τα χελιδονίσματα τα έλεγαν και μεγάλοι που δεν ντρέπονταν να τριγυρνούν κρατώντας ένα ομοίωμα χελιδονιού, μόνο και μόνο για να μαζέψουν χρήματα.
Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, την 1η του Μάρτη ή στις 21 Μαρτίου, ημέρα της εαρινής ισημερίας, τα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόμους για να καλωσορίσουν τα χελιδόνια, τους αγγελιοφόρους της άνοιξης. Στα χέρια τους κρατούσαν ένα καλάθι γεμάτο με φύλλα κισσού που μέσα του περνούσαν ένα ραβδί. Στην άκρη του ραβδιού στερέωναν ένα ξύλινο χελιδόνι που στο λαιμό του κρέμονταν κουδουνάκια. Τα παιδιά πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι, κουνώντας το ραβδί τους κι έλεγαν το παρακάτω τραγούδι- χελιδόνισμα.
Χελιδόνα έρχεται
απ’ τη μαύρη θάλασσα
πύργον εθεμέλιωσε.
Κάθισε και λάλησε
και γλυκά κελάηδησε!
Μάρτη, Μάρτη μου καλέ
και Φλεβάρη θλιβερέ,
ο Απρίλης ο γλυκύς
έφτασε δε ’ναι μακρύς!
Μωρ’ κυρά, καλή κυρά,
έμπα στο κελάρι σου,
φέρ’ αυγά σαρακοστνά
ώσπου να ‘ρθ’ η Πασχαλιά
με τα κόκκινα τ’ αυγά!




 Παλιά, οι νοικοκυρές έδιναν στα παιδιά λάδι, σιτάρι, αλεύρι, κρασί, αυγά και σε ελάχιστες περιπτώσεις χρήματα. Τα λεφτά καθώς και τα προϊόντα που μάζευαν οι χελιδονιστές τα πρόσφεραν στην εκκλησία.
Στις μέρες μας το έθιμο επιβιώνει στην Ήπειρο, στην Μακεδονία, στη Θράκη και στα Δωδεκάνησα. 


ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Σημείωση: Δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο, στη "Μαγνησία" (31/3/2012) και στη "Θεσσαλία" (1/4/2011 σελ.16)

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Η ζωγράφος Αγγελική Κούρκουλου στο σχολείο μας…


Από τα μέσα του Μάρτη η ζωγράφος Αγγελική Κούρκουλου επισκέπτεται το σχολείο μας για να δημιουργήσει μαζί με τους μαθητές και τις μαθήτριες μία σειρά πινάκων με θέμα τις 4 εποχές.
Εδώ και αρκετά χρόνια οι πράσινοι πίνακες, όπου γράφαμε με την κιμωλία, έδωσαν τη θέση τους στους άσπρους πίνακες μαρκαδόρου.
Οι πράσινοι πίνακες άφησαν  τις αίθουσες διδασκαλίας. Έχασαν τους φίλους τους, την κιμωλία και το σφουγγάρι κι έπαψαν για πάντα να δέχονται  στην επιφάνειά τους λέξεις  και αριθμούς. Αναρτηθήκαν στους διαδρόμους του σχολείου και απέκτησαν νέα χρήση, ως πίνακες ανακοινώσεων ή ταμπλό  που φιλοξενούν φωτογραφίες της σχολικής ζωής και έργα μαθητών.
Ήρθε η ώρα οι πέντε από τους δέκα να αλλάξουν μορφή.  Θα δεχτούν χρώματα και σχήματα και θα μετατραπούν  από μικρούς «ζωγράφους» και με την καθοδήγηση της Αγγελικής Κούρκουλου σε μοναδικά έργα τέχνης.
Ο πρώτος πίνακας, με θέμα την άνοιξη, είναι έτοιμος. Ακολουθεί το καλοκαίρι…
Ευχαριστούμε τη ζωγράφο Αγγελική Κούρκουλου για την εθελοντική της προσφορά. Είναι ένα δώρο αγάπης προς τους μαθητές και τις μαθήτριες του Σχολείου μας και συνάμα μια διδακτική και μαθησιακή διαδικασία που κάνει τα παιδιά κοινωνούς της Ζωγραφικής Τέχνης.

Τα στάδια του έργου:

Ο πράσινος πίνακας - ταμπλό με φωτογραφίες -

Η προετοιμασία της επιφάνειας...

Μίξη χρωμάτων...

Οι πρώτες πινελιές...

Το φόντο είναι έτοιμο...
Τα βουνά σχηματίζονται...

Τα δέντρα τώρα έχουν σειρά...


Έτοιμα και τα δέντρα...
Μαθήτριες της Γ' τάξης...

Τα δέντρα ανθίζουν...


 Λίγο πριν το τέλος...

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Μια παράσταση στην τάξη ενάντια στο ρατσισμό


Σήμερα, 22 Μαρτίου 2011, παρουσιάσαμε στους μαθητές/τριες της Δ' τάξης και στους γονείς την μικρή παράσταση που ετοιμάσαμε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του ρατσισμού.

Πριν την παράσταση...
Η δασκάλα των Αγγλικών βάφει τα πρόσωπα  με μαργαρίτες και παπαρούνες

Η τελευταία πρόβα...


Ώρα χαλάρωσης πριν την παράσταση...


Την Α' παράσταση παρακολουθούν οι μαθητές και οι  μαθήτριες της Δ' τάξης.


Την Β' παράσταση παρακολουθούν οι γονείς των πρωταγωνιστών...


Όλοι είμαστε διαφορετικοί...