Κοκκινούλης, ο καλός καλικάντζαρος

 

της Αθηνάς Μουντάνου-Μπασιούκα

Έφταναν τα Χριστούγεννα και στον Βόρειο Πόλο τα ξωτικά εργάζονταν μέρα-νύχτα, για να έχουν έτοιμα όλα τα παιχνίδια για τα παιδάκια του κόσμου. Σε λίγες μέρες, ο Άη Βασίλης θα ξεκινούσε με το έλκηθρό του για να μοιράσει τα δώρα και δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο!

Στην αγαπημένη αυτή εποχή του χρόνου, οι δουλειές στο εργαστήρι του Άη Βασίλη ήταν πάρα πολλές. Το κάθε ξωτικό είχε αναλάβει κι από ένα σπουδαίο καθήκον! Ο Φανταστικούλης συναρμολογούσε τα αυτοκινητάκια. Ο Ζαχαρούλης τοποθετούσε.....

Η συνέχεια στο βιβλίο...

 

Εδώ όμως μπορείτε να διαβάσετε τις συνέχειες που έδωσαν στο παραμύθι οι μαθητές/τριες της Γ2 τάξης του 6ου Δ.Σ. Ν. Ιωνίας Βόλου.

 

Αφού ο Κοκκινούλης βρέθηκε στο χωριό του Αϊ Βασίλη και τρόμαξε τους πάντες και τα πάντα, αποφάσισε και υποσχέθηκε στα ξωτικά και στον Αϊ Βασίλη, ότι δε θα ξανακάνει ζαβολιές. Και έτσι τον δέχτηκαν όλοι στο χωριό του Αϊ Βασίλη.

 

Όλα τα ξωτικά έτρεξαν να δουν τον καλικάντζαρο από κοντά. Όταν τον είδαν τρόμαξαν. Ο Άγιος Βασίλης τους είπε να μη φοβούνται γιατί ο Κοκκινούλης μετάνιωσε για ό,τι κακό είχε κάνει και από εδώ και πέρα θα έκανε μόνο το καλό. Τα ζωτικά πίστεψαν τον Άγιο Βασίλη και συνέχισαν τις δουλειές τους.

Έτσι λοιπόν ο Κοκκινούλης άρχισε να δουλεύει μαζί τους. Ο άγιος Βασίλης βλέποντας στο πρόσωπό του μόνο καλοσύνη και πως εργαζόταν σκληρά με τα ξωτικά, αποφάσισε να του κάνει ένα δώρο…

 

Όλα τα ξωτικά υποδέχτηκαν με χαρά και αγάπη τον Κοκκινούλη. Του έδωσαν ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι για να μένει  με μεγάλα παράθυρα κι ένα ζεστό τζάκι.

ο Αϊ Βασίλης με μεγάλη χαρά του είπε:

-         Μπορείς να γίνεις κι εσύ ένα ξωτικό, αλλά πρέπει να κάνεις ότι σου λένε τα ξωτικά Κοκκινούλη. Εντάξει;

-         Ευχαριστώ Αϊ Βασίλη, δε θα σε απογοητεύσω. Θα ακούω πάντα ότι κι αν λένε να κάνω. Στο υπόσχομαι μ’ όλη μου την καρδιά. Θα βοηθάω τα ξωτικά, θα ταΐζω τους τάρανδους, θα τους πλένω, θα τους καθαρίζω, θα τους γυμνάζω. Όλα θα τα κάνω για εσένα, Αϊ Βασίλη.

Τότε ο Αϊ Βασίλης τον ευχαρίστησε με μια αγκαλιά.

 

Έτσι μετά την αποκάλυψη ο Κοκκινούλης έγινε αγαπητός από τον Αϊ Βασίλη και από τα ξωτικά. Παίζανε και φτιάχνανε μαζί παιχνίδια για όλα τα παιδιά του κόσμου.

Ο Κοκκινούλης ήταν χαρούμενος και ευτυχισμένος με τους καινούριους του φίλους.

 

Ο Κοκκινούλης λοιπόν χάρηκε πολύ που ο Αϊ Βασίλης τον δέχτηκε στο χωριό του και όχι μόνο αυτό. Του ανέθεσε και τη δουλειά να κατασκευάζει κουρδιστά ρομποτάκια που ήθελε.

Θα τον έβαζε και στο εργαστήρι να τυλίγει τα δώρα των παιδιών που θα μοίραζε την πρωτοχρονιά. Ο Κοκκινούλης ήταν πολύ χαρούμενος, μιας και κανένας δεν τον έλεγε καλικάντζαρο και που θα έδινε κι αυτός χαρά στα παιδιά και δεν θα τα έκανε να κλαίνε.

 

Μετά από λίγες μέρες άρχισαν να μαζεύονται όλοι οι κάτοικοι του χωριού του Αϊ Βασίλη για να δούνε τον καλικάντζαρο. Ο Άγιος Βασίλης σηκώθηκε από την πολυθρόνα του και είπε με μια ήρεμη φωνή: «αγαπητοί μου από σήμερα θα μένει μαζί μας και θα βοηθά στην ετοιμασία των παιχνιδιών ένας νέος φίλος, ένας καλικάντζαρος. Το όνομά του θα είναι Κοκκινούλης ο Στραβοδόντης».

Όλοι είχαν μείνει έκπληκτοι. Όταν γέλασε ο καλικάντζαρος, σκάσανε όλοι στα γέλια. Ήταν τόσο αστείος.

«Γύρνα λίγο προς εμένα», είπε ο Αϊ Βασίλης. Ο καλικάντζαρος γύρισε και τότε «φλάς», ένα φωτάκι έλαμψε. Ο Άγιος Βασίλης του έβγαλε μια φωτογραφία που φαίνονταν τα στραβά δόντια του. Φώναξε τον Ατσίδα και του είπε: «Στις συσκευασίες των ζαχαρωτών θα βάλετε και από μια φωτογραφία του Κοκκινούλη Στραβοδόντη που θα γράφει, προσοχή, τα πολλά  ζαχαρωτά κάνουν κακό στα δόντια!».

Όλοι άρχισαν να γελούν ασταμάτητα και ο  Αϊ Βασίλης λέει στον καλικάντζαρο: «Ξέρω κι εγώ να κάνω ζαβολιές. Χα, χα, χα».

 

Από εκείνη τη στιγμή ο Κοκκινούλης έγινε ένας από τους βοηθός του Αϊ Βασίλη. Η δουλειά του ακόμη ήταν να ανοίγει και να διαβάζει τα γράμματα που έστελναν τα παιδιά  στον Αϊ Βασίλη.

Μια μέρα ο Κοκκινούλης διάβασε ένα γράμμα της Μαριλού. Η Μαριλού ήταν ένα κοριτσάκι που ζούσε στην Αθήνα και ζητούσε από τον Αϊ Βασίλη να ζωντανέψει το μηχανικό της σκυλάκι.

Ο Κοκκινούλης έβαλε το γράμμα της στο ράφι της σκέψης. Εκεί έβαζε ο Αϊ Βασίλης όσα γράμματα ήθελα να σκεφτεί.

Μια νύχτα ο Κοκκινούλης επισκέφτηκε τη Μαριλού την ώρα που κοιμόταν. Ήθελε να δει αν το σπίτι της μπορούσε να φιλοξενήσει ένα αληθινό σκύλο. Το σπίτι ήταν μεγάλο και είχε αυλή…

 

Ο Αϊ Βασίλης λοιπόν  έκανε μέλος της οργάνωσής του τον Στραβοδόντη. Ο Στραβοδόντης ήταν πολύ καλός στη δουλειά που έκανε και ήρεμος. Τώρα κανένας δεν τον φοβόταν και όλοι τον αγαπούσαν.

Την ημέρα που ο Αϊ Βασίλης έπρεπε να μοιράσει τα δώρα έφερε και στον Στραβοδόντη ένα δώρο, όπως έκανε και για όλους τους κατοίκους της περιοχής. Άλλα στον Στραβοδόντη έφερε κάτι ξεχωριστό, ήταν μια κορνίζα καρδιά που έδειχνε τον Αϊ Βασίλη και μαζί ο Στραβοδόντης.

 

Όσο πλησίαζαν τα Χριστούγεννα το άγχος των ξωτικών μεγάλωνε, για το αν θα είναι έτοιμα τα δώρα όλων των παιδιών. Μόνο ο μικρός καλικάντζαρος ήταν σίγουρος πως όλα θα είναι έτοιμα στην ώρα τους κι αυτό το έβλεπε ο Αϊ Βασίλης.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, το βράδυ, την ώρα της αναχώρησης ο Αϊ Βασίλης φώναξε: «Κοκκινούλη οι καλές πράξεις ανταμείβονται, «καλά Χριστούγεννα».

Κοκκινούλης: Σε παρακαλώ, θέλω να με πάρεις μαζί σου όταν θα μοιράζεις τα δώρα στα παιδάκια.

Ο Αϊ   Βασίλης σκέφτηκε αν θα πάρει μαζί του τον Κοκκινούλη. Μετά από λίγο αποφάσισε και του είπε: «Κοκκινούλη, ετοιμάσου θα έρθεις μαζί μου».

Ο Κοκκινούλης τρελάθηκε από τη χαρά του. Όλα τα ξωτικά ξεκίνησαν να ετοιμάσουν το έλκηθρο με τα δώρα. Οι τάρανδοι ήταν έτοιμοι για τη μεγάλη περιπέτεια, το ίδιο και ο Αϊ Βασίλης και ο Κοκκινούλης.

 

Ο Αϊ Βασίλης χτύπησε τα σχοινιά που ήταν δεμένα με τα σαμάρια των ταράνδων. Οι τάρανδοι κάλπασαν και υψώθηκαν πιο πολύ. Τον Κοκκινούλη τον έπιασε ζαλάδα κι ο Αϊ Βασίλης τον πήρε στην αγκαλιά του όπου και αποκοιμήθηκε. Όμως από το έλκηθρο ακούστηκε ένα γκαπ. Ήταν οι καλικάντζαροι που πετούσαν πέτρες. Κατάφεραν να σπάσουν το ένα πόδι από το έλκηθρο. Έκανε να φύγει ο Αϊ Βασίλης, να συνεχίσει το ταξίδι, αλλά ήταν αδύνατο. Έπεσαν σε μια σκεπή. Ο Κοκκινούλης ξύπνησε και τότε είδε το έλκηθρο σπασμένο και τον Αϊ Βασίλη απογοητευμένο. Θύμωσε πολύ, κατέβηκε από τη σκεπή και άρχισε να ψάχνει τους καλικαντζάρους. Τους άκουσε να σχεδιάσουν κι άλλες σκανταλιές. Πήγε να τους σταματήσει αλλά έπεσε σε μια λακκούβα. Έγινε χάλια και τα ρούχα του βράχηκαν. Ήρθε ο Αϊ Βασίλης και τον βοήθησε.

Εντωμεταξύ οι καλικάντζαροι είχαν αρπάξει το έλκηθρο αλλά όχι τα δώρα γιατί πίστεψαν ότι πίσω από τα περιτυλίγματα θα υπήρχαν βάζα, σκούπες και φαράσια και ότι άλλο φαντάστηκαν.

Μετά ο Αϊ Βασίλη κι ο Κοκκινούλης ανέβηκαν στη σκεπή όπου δεν υπήρχε τίποτα άλλο παρά μόνο τα δώρα και κάποια σκοινιά πεταμένα. Κάθισαν απογοητευμένοι και οι δυο τους. Μετά από λίγο άκουσαν ένα μουγκανητό. Ήταν ένας τάρανδος, ο Πίπης. Του Κοκκινούλη του ήρθε μια ιδέα, πήρε τα πεταμένα σκοινιά και με αυτά έδεσε τους σάκκους με τα δώρα και τους φόρτωσε στον Πίπη. Ανέβηκε κι αυτός μαζί με τον Αϊ Βασίλη και πέταξαν ψηλά, χωρίς αυτή τη φορά να τον πιάσει ζαλάδα.

 

Μοίρασαν σ’ όλα τα παιδάκια δώρα. Όταν τελείωσαν γύρισαν στο Βόρειο Πόλο. Σαν έφτασαν όλα τα ξωτικά κοιμόντουσαν βαθιά. Ο Αϊ Βασίλης και ο Κοκκινούλης έκαναν ησυχία για να μην τα ξυπνήσουν. Και οι δυο τους ήταν πολύ ευτυχισμένοι.  Ο Κοκκινούλης ευχαρίστησε τον Αϊ Βασίλη και του είπε: «αυτά τα Χριστούγεννα θα μου μείνουν αξέχαστα και ελπίζω και τα επόμενα να είμαι πάλι κοντά σου».

 

Το πρωί της Πρωτοχρονιάς η Μαριλού ξύπνησε και ένα σκυλάκι της έγλειφε το χέρι. Ήταν πολύ χαρούμενη και ο Κοκκινούλης ακόμα πιο πολύ ευτυχισμένος.

Έτσι πέρασε μια όμορφη ζωή ξέροντας ότι βοηθούσε τους ανθρώπους και δεν τους στεναχωρούσε.

 

Εβελίνα Σγούρα,  Κατερίνα Σούμπαση , Γρηγόρης Παγώνης, Αλέξανδρος Χριστοφής, Θάλεια Χριστοδούλου, Βασίλης Μηλαράς, Δημήτρης Τσάτσης, Αντώνης Παπαδόπουλος, Βάσω Φλώρου, Ελένη-Καλλιόπη Τσιμπερίδη, Κωνσταντίνος Σωτήρης, Σταυρούλα Παπασακελαρίου, Χρήστος Τσιάμης

 

 Από την παρουσίαση στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πολιτιστικού Κέντρου Ν. Ιωνίας Βόλου

 

Το έργο που δημιούργησε η Αγγελική Κούρκουλου κατά την ώρα της αφήγησης του παραμυθιού

 

Παρουσίαση παραμυθιού...

Μια ζωγράφος στο Σχολείο μας...

Γεννήθηκε μια μέρα του Ιούνη στο νησί των Φαιάκων, την Κέρκυρα.

Στο χωριό της έζησε την ομορφιά της φύσης που έγινε και  το πιο σημαντικό ερέθισμα για τη ζωγραφική της. Το ηλεκτρικό ρεύμα  άργησε να πάει στο χωριό της και σαν το σκοτάδι έπεφτε οι σκιές γινόταν παραμυθένιες φιγούρες, ξωτικά και νεράιδες, ενώ τ’ αστέρια τ’ ουρανού πολύτιμα πετράδια.

Ο πατέρας της την ταξίδευε στη μαγεία της ζωγραφικής, κάθε φορά που τον έβλεπε να σκιτσάρει πάνω στα πακέτα τσιγάρων «Καρέλια». Ήξερε με λίγες και γρήγορες  μολυβιές να δίνει ζωή στο ασήμαντο χαρτί.

Μα και ο παππούς της  έχει τη θέση του στα πρώτα της βιώματα. Κάθε φορά που έφερνε στο σπίτι παστό μπακαλιάρο τυλιγμένο σε στρατσόχαρτο, το χοντρό χαρτί περνούσε στα χέρια της Αγγελικής με την προτροπή του καλοκάγαθου παππού «θα σου χρειαστεί μικρή μου».

Η μικρή Αγγελική δεν είχε τελάρα, δεν είχε ακουαρέλες και χρώματα, δεν είχε υλικά και πινέλα, αλλά είχε την τύχη να έχει στο πατρικό της μια μεγάλη βεράντα. Ναι μια βεράντα δίχως πλακάκια στρωμένη με λείο τσιμέντο.

Στο χωριό της παλιά δεν είχαν πλακάκια και έβαζαν στο πάτωμα ένα κόκκινο χρώμα ή πράσινο ανάλογα με τα γούστα του καθενός. Το δικό της πάτωμα  ήταν κόκκινο, πολύ καλά γυαλισμένο και  η επιφάνειά του επίπεδη. Εκεί, με ένα κομμάτι από σπασμένο μαλακό κεραμίδι, έκανε τις νεράιδες της, τα ξωτικά της. Εκεί τα τοπία, το σύμπαν, όλα, ότι έβλεπε ή φανταζόταν.

Στο δημοτικό σχολείο η Αγγελική  μαζί με τα άλλα παιδιά  έκανε κατασκευές με κοχύλια και με φασόλια, έκανε γλυπτική με άργιλο. Η Κούρκουλου ξεχώριζε κι ο δάσκαλος την  άφηνε να κλείνεται στην άλλη αίθουσα του σχολείου, τη μεγάλη και να φτιάχνει τα τεράστια σκηνικά για την 28^η Οκτωβρίου, την 25η Μαρτίου και για τις εξετάσεις στο τέλος της σχολικής χρονιάς.

Κοπέλα από την Ελλάδα βρέθηκε στη Νέα Υόρκη παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών. Η συμμετοχή της σ’ ένα  διαγωνισμό ζωγραφικής αλλάζει την πορεία της ζωής της. Τα παιδιά της στο  σχολείο κι εκείνη σε σχολή ζωγραφικής.

Σήμερα ζει και εργάζεται στο Βόλο ως ζωγράφος και εικονογράφος βιβλίων.

Στο Σχολείο μας εκθέτει έργα της από τις 12-16 Δεκεμβρίου 2013.

Την Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου είχαμε τη χαρά να τη φιλοξενήσουμε στο Σχολείο μας και να παρουσιάσει το έργο της στους μαθητές/τριες.  

 

Εκδηλώσεις στο 6ο Δ.Σ. Ν. Ιωνίας Βόλου

Πρόγραμμα Εκδηλώσεων

 

Γιορτάζουμε την ημέρα του παιδιού

 

«Από το σιτάρι στο ψωμί» Παρουσίαση μουσειοσκευής Μουσείου Μηλέων Δήμου Ν. Πηλίου.
Το ψωμί ως πολιτισμικό αγαθό που συνδέεται με το δικαίωμα στην       

επιβίωση.

Συμμετέχουν μαθητές/τριες  της Γ₂ και παιδιά του Ορφανοτροφείου
Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013 και ώρα 5.30 μ.μ. στο χώρο του Ορφανοτροφείου
Υπεύθυνος: Τσιμπλούλης Γεράσιμος

«Οι Σελιδοφάγοι» του 6^ου Δημοτικού Σχολείου Ν. Ιωνίας Βόλου παρουσιάζουν δραματοποιημένο το βιβλίο της Αλίξ Καμπρέρα «Οι μικροί πειρατές» εκδόσεις Μεταίχμιο, που αφορά στα δικαιώματα των παιδιών
Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013 και ώρα 5.30 μ.μ. στο χώρο του Ορφανοτροφείου
Υπεύθυνη: Γεωργάκη Ιωάννα

Μια ζωγράφος στο σχολείο μας…

 

 

Έκθεση ζωγραφικής «Ανακαλύπτουμε το μυστικό των Χριστουγέννων…» της Αγγελικής Κούρκουλου,  στο Σχολείο μας.
Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013 και ώρα 10.00 π.μ. η ζωγράφος συνομιλεί με τους μαθητές.
Διάρκεια έκθεσης 12-16 Δεκεμβρίου, ώρες σχολείου
Χριστουγεννιάτικη γιορτή για τους μαθητές των μικρών τάξεων.
Υπεύθυνες γιορτής: Στρούλιου Γεωργία, Μακρογιάννη Μαρία, Παπαβασιλείου Κατερίνα

 

Με ένα βιβλίο ταξιδεύουμε…

 

 

«Ο Κοκκινούλης, ο καλός καλικάντζαρος», το χριστουγεννιάτικο παραμύθι της Αθηνάς Μπασιούκα, παρουσιάζεται στους μαθητές των μικρών τάξεων.
Παρασκευή  13 Δεκεμβρίου 2013 και ώρα 10.00 π.μ η  συγγραφέας συναντά παιδιά της Α΄ τάξης & στις 11.00 π.μ.  τους μαθητές/τριες της Γ΄ τάξης.
Αίθουσα Εκδηλώσεων
Υπεύθυνοι: Κιρμηλή Αποστολία, Τσαγκαροπούλου Αυγή, Μηλαράς Παναγιώτης                                                       
 

Χριστουγεννιάτικη γιορτή- παρουσίαση βιβλίου

 

 

 

Η χριστουγεννιάτικη γιορτή μας από τη Β΄ τάξη.
Παρουσίαση του βιβλίου «Τίμια δώρα» του Διονύση Λεϊμονή
Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου και ώρα 5.00 μ.μ. στην αίθουσα Εκδηλώσεων
Υπεύθυνος: Σύλλογος Διδασκόντων

Χριστουγεννιάτικο BAZAAR από τη Στ΄ τάξη

 

17^η ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ 13 & 16 Δεκεμβρίου

Περιμένοντας τα Χριστούγεννα...

 

Η τάξη μας στολίστηκε γιορτινά. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο, αστέρια, άγγελοι, έλατα και κατασκευές δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα στην αίθουσά μας.

Τα Χριστούγεννα σε λίγες μέρες φτάνουν.

 

 

Στολίδια με ζυμάρι

Με λίγο αλεύρι, αλάτι και νερό φτιάχνονται υπέροχα στολίδια για τα Χριστούγεννα. Προσοχή δεν τρώγονται!

Τι χρειαζόμαστε:

• 2 κούπες αλεύρι
• 1 ή μισή κούπα αλάτι
• νερό όσο πάρει
• διακοσμητικά
• γκλίτερ σε διάφορα χρώματα
• νερομπογιές
• πολυχρώμα χαρτάκια
• κορδέλα

Πώς το κάνουμε:

1) Βάζετε σε ένα μπωλ το αλεύρι και το αλάτι,προσθέτετε όσο νερό χρειάζεται για να γίνει μια ζύμη εύπλαστη χωρίς να κολλάει στα χέρια σας.

2) Κατόπιν την ανοίγετε με τον πλάστη, σε πάχος 2-3 εκ. Κόβετε με χριστουγεννιάτικα κουπατ(ή ό,τι άλλο σχέδιο διαθέτετε) ή φτιάχνετε σχέδια δικά σας με τα χέρια!

3) Kάνετε μία τρύπα σε σημείο που σας εξυπηρετεί με ένα καλαμάκι για να περάσετε απο εκεί την κορδέλα. Τα βάζετε στο φούρνο στους 150 βαθμούς,αέρα για να ξεραθούν λίγο για 15 λεπτά περίπου,αναλόγως τον φούρνο.

4) Βγάζετε και αφού κρυώσουν, τα διακοσμείτε όπως σας αρέσει! Mόλις στεγνώσουν οι μπογιές ή ό,τι άλλο βάλετε περνάτε την κορδέλα και έτοιμα για στόλισμα του σπιτιού σας ή του δέντρου σας!

  

Μια ξακουστή υφάντρα στην πόλη μας…

 

Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στα Κοκκινόγεια Δράμας την εποχή του '50.
Ήταν μια εποχή που συγκέντρωνε τα παιδιά στη γειτονιά, τις γιαγιάδες στην αυλόπορτα και τις νυφάδες στον αργαλειό.

Θυμάται μία θεία της που ύφαινε κουρελούδες στον αργαλειό και Θρακιώτισσες που ύφαιναν όμορφα υφαντά για καθημερινή χρήση.
Αλλά το όνειρό της να γίνει υφάντρα αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα, όταν η τύχη την οδηγεί το 1952 στην Παιδόπολη Λάρισας, στο μαθητικό εργαστήρι με τους πολλούς αργαλειούς.
Έγινε υφάντρα και δίδαξε σε γυναίκες, νεότερες και μεγαλύτερες, την υφαντική τέχνη.
Το 1971 βάζει στο σπίτι της τον ξύλινο χωριάτικο αργαλειό της και συνεχίζει να δημιουργεί.
Στόλισε παράθυρα με πλουμιστές κουρτίνες ,τραπέζια με τραπεζομάντιλα ,καρέδες και σεμέδες. Έντυσε κυρίες με υφαντές φούστες και φορέματα ανάλογα με τη μόδα της εποχής. Και μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο συνέχισε να υφαίνει και να δημιουργεί αθάνατα έργα τέχνης και πίνακες εμπνευσμένους από τη θρησκεία την ελληνική παράδοση την αρχαία Ελλάδα την μυθολογία κ.τ.λ. Είναι η υφάντρα Αγγελική Σεφεριάδου Καραογλανίδου, που αυτές τις μέρες εκθέτει τα υφαντά της στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ν. Ιωνίας Βόλου. Σήμερα είχαμε τη χαρά να τη γνωρίσουμε από κοντά.
Μας μίλησε για την τέχνη της και μας ξενάγησε στην έκθεση με τα έργα της. Την ευχαριστούμε...

Σήμερα 26 Νοεμβρίου με τον κύριό μας επισκεφτήκαμε το Πολιτιστικό Κέντρο Ν. Ιωνίας και είδαμε μια έκθεση υφαντικής.

Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν το υφαντό με την κυρά της Ρω. Έδειχνε μια γυναίκα που ήταν σ’ ένα νησί και ύψωνε την ελληνική σημαία.

Στην κυρία Αγγελική, έτσι την έλεγαν την κυρία που μας έδειξε τα υφαντά της, θα ήθελα να πω πολλά θερμά συγχαρητήρια.

Θα μου άρεσε και μένα, όταν μεγαλώσω, να δημιουργώ έργα όπως η κυρία Αγγελική.

Βάσω Φλώρου

 

Μια μέρα μας είπε ο κύριος ότι θα πάμε στο Πολιτιστικό Κέντρο Ν. Ιωνίας για να δούμε μία έκθεση που γίνεται αυτές τις μέρες. Αυτή η έκθεση, η δεύτερη που επισκέπτομαι φέτος με την τάξη μου, ήταν με χρωματιστά υφαντά.

Στην έκθεση ήταν και η κυρία Αγγελική, η οποία είχε κάνει τα υφαντά. Τα σχέδια στα υφαντά της τα εμπνεύστηκε από: τη Θρησκεία μας, την Ιστορία μας, τα ζώα, τα πουλιά, ζωγραφιές παιδιών και τη λαϊκή παράδοση. Για αυτά τα έργα τέχνης έχει κάνει πολύ δουλειά η κυρία Αγγελική και γι’ αυτό είναι τόσο ωραία. Και για αυτό το λόγο είναι μια υφάντρα που μου αρέσουν πολύ τα έργα της.

Ελένη-Καλλιόπη Τσιμπερίδη

Ο δάσκαλός μας, ο κύριος Γεράσιμος, μας πήγε την Τρίτη στο Πολιτιστικό Κέντρο Ν. Ιωνίας Βόλου, για να δούμε μια έκθεση υφαντών φτιαγμένα στον παραδοσιακό αργαλειό.

Πριν πάμε στην έκθεση, μιλήσαμε στην τάξη για τον αργαλειό και πόσα πολλά πράγματα έκαναν οι άνθρωποι σ’ αυτόν. Ο κύριος μας έφερε και ένα χαλί που το είχε φτιάξει η προγιαγιά του στον αργαλειό.
Στην έκθεση μου έκανε εντύπωση το υφαντό η Κυρά της Ρω, που την παρουσίαζε με μαύρα ρούχα, να κρατά ψηλά την ελληνική σημαία και δίπλα της ένα εκκλησάκι. Ακριβώς όπως ήταν η κυρά της Ρω φύλακας της πατρίδας μας. Η κυρία Αγγελική εμπνεύστηκε το έργο της από τη ζωγραφιά ενός εντεκάχρονου παιδιού.
Κωνσταντίνος Σωτήρης

Την Τρίτη πήγαμε και επισκεφτήκαμε το Πολιτιστικό κέντρο και είδαμε μια έκθεση υφαντικής τέχνης.

Εκεί μια κυρία είχε φτιάξει διάφορα υφαντά με τον αργαλειό της. Είχε κάνει πολλά έργα που ήταν ωραία και είχαν πολλά χρώματα. Είχε υφαντά με την εικόνα του Χριστού, με σταυρούς, με πουλιά και διάφορα άλλα. Πιο πολύ μου άρεσε ένα υφαντό που έδειχνε την ιστορία μιας κοπέλας φτωχής και ενός βοσκού.

Ήταν όλα πολύ ωραία.

Δημήτρης Τσάτσης

Στην έκθεση του Πολιτιστικού Κέντρου είδαμε διάφορα υφαντά που είχαν πάνω τους ωραία σχέδια. Δεν έχω ξαναδεί τόσο όμορφα σχέδια. Είχε γατούλες, αετούς, περιστέρια, πρόβατα και άλλα πολλά. Επίσης είχε και πολύ όμορφα μαξιλάρια με πανέμορφα λουλούδια.
Όλα αυτά που είδαμε ήταν φτιαγμένα από την κα. Αγγελική Σεφεριάδου Καραογλανίδου.
Γιάννης Χρυσοβέργης
 

 

Κλωστές και νήματα στην τάξη...

Σήμερα, Παρασκευή 23 Νοεμβρίου, η Ελένη έφερε στην τάξη νήματα πολλά. Ήταν μια καλή ευκαιρία, το κάθε παιδί να φτιάξει το δικό του "βραχιολάκι".
Με πολύ κέφι οι κλωστές πλέκονται μεταξύ τους και μέσα σε λίγα λεπτά τα βραχιολάκια είναι έτοιμα...

 

Ποιο πάει με ποιο;

Η υφαντική είναι από τις πρώτες τέχνες				προστατεύεται από το κρύο, αλλά και στολίζει το σώμα του και το χώρο όπου κατοικεί.
Με το ύφασμα ο άνθρωπος				στην ιστορία του ανθρώπου.
Οι άνθρωποι έφτιαχναν τα ρούχα τους από φυσικά υλικά				με φυσικές πρώτες ύλες.
Οι γυναίκες έβαφαν τα νήματα και τα υφάσματά τους				μαλλί, βαμβάκι, λινάρι, μετάξι.
Κίτρινο έβαφαν με				τα φύλλα της μουριάς και τα φύλλα της αμυγδαλιάς.
Τα υφαντά χωρίζονται στα ριγωτά, με πλατιές ή λεπτές ρίγες				και στα κεντητά ή ξομπλιαστά, με γεωμετρικά σχέδια ή θέματα παρμένα από τη φύση.

 

Βρες τα αινίγματα

• Μέσα στα πράσινα ντυμένος μένω όλο τον καιρό και σαν έρθει ο Οκτώβρης, το άσπρο φέσι μου φορώ……………………………………………………

• Άλλοτε του σπιτιού ήταν πρώτο στολίδι
  και πρώτος ήταν στα προικιά………………………………………………

 

Η ακροστιχίδα θα σου δώσει γυναικείο επάγγελμα

 

-	- - - - - -	Με αυτό φτιάχνουμε τα ρούχα μας.
-	- - -	Το βαμβάκι είναι...
-	- - - - -	Η θεά Αθηνά, μια υφάντρα που τόλμησε να την συναγωνιστεί, τη μεταμόρφωσε σε…
-	- - -	Συνώνυμη λέξη με την κλωστή
-	- - - - - - -	Φυτό που δίνει κόκκινο χρώμα στα νήματα (με άρθρο)
-	- - -	Για να γνέσει το μαλλί η γιαγιά είχε…
-	- - - -	Δώσε  της κλότσο να γυρίσει και το νήμα σε κουβάρι να τυλίξει