Παιχνίδια στην Αρχαία Αθήνα

 

Αυτήν την περίοδο στο μάθημα της Γλώσσας γίνεται αναφορά στα παιχνίδια. Η μουσειοσκευή «Παιχνίδια στην Αρχαία Αθήνα» από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τα παιχνίδια εκείνης της εποχής και να διαπιστώσουμε πως πολλά από αυτά παίζονταν από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, από τους γονείς μας αλλά παίζονται κι από εμάς.

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Το σπίτι μας βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη, μιας και ο πατέρας μου είναι κτηματίας. Εκτός από τους γονείς μου και τη μικρή μου αδερφή, την Τιμαρέτη, μαζί μας μένουν και οι δούλοι που βοηθούν στις καθημερινές εργασίες.

Το όνομά μου είναι Λύσις. Ο καλύτερός μου φίλος ονομάζεται Φίλων και μαζί με τα άλλα αγόρια της παρέας, τις ώρες που δεν είμαστε στο σχολείο ή στην παλαίστρα, παίζουμε στις γειτονιές μέχρι να βραδιάσει.

Το πρώτο μου παιχνίδι, μωρό ακόμα στην κούνια, ήταν η πλαταγή, μια πήλινη κουδουνίστρα.

Μόλις μεγάλωσα μου χάρισαν το πρώτο μου άθυρμα, ένα αλογάκι πάνω σε ρόδες.

Το παιχνίδι που λαχταρούσα ήταν ένα αμαξάκι με ρόδες, σαν αυτό που χάρισαν στον Κλέονα  οι γονείς του. Μια και λοιπόν δεν έχω αμαξάκι συχνά καβαλούσα ένα καλάμι και έκανα πως κάλπαζα πάνω στο άλογό μου. «Κάλαμον περιβήναι» το ονομάζαμε εμείς αυτό το παιχνίδι.

Η Τιμαρέτη με τη φίλη της την Ασπασία παίζουν με τις πλαγγώνες, κούκλες πήλινες όπου τα χέρια και τα πόδια τους στερεώνονται στο σώμα με σύρμα έτσι που να κουνιούνται και να μοιάζουν ζωντανές.

Άλλα παιχνίδια που παίζαμε ήταν ο στρόβιλος (σβούρα), η σφαίρα (μπάλα), η ίυγξ, ο τροχός (τσέρκι), το γιο-γιο, η χαλκή μυία (τυφλόμυγα), οι αστράγαλοι (κότσια), η ακινητίνδα (αγαλματάκια), το κολλαβίζειν (τζιζ) και άλλα.»

Διασκευή-περίληψη από σχετικό βιβλίο της μουσειοσκευής.